Ik ben op bezoek bij een kinderopvanglocatie en zie een nieuw kindje. Fladderend en nieuwsgierig gaat ze door de groep. Trekt speelgoed uit de kast en zit overal op en achter. De pedagogisch professional ziet mij kijken en zegt: “ja ze is nieuw, daar hebben we onze handen vol aan.” En verontwaardigd zegt ze er achter aan: “ik denk dat ze thuis alles mag, ze kent geen regels. En moeder dumpt haar kind nu al de hele week bij de deur en is zo weer gevlogen. Zo ongeïnteresseerd!”
Een logische uitspraak vanuit het perspectief van deze medewerker en ik begrijp haar frustratie.
Is dat wat je denkt ook wat je ziet?
Maar… is het ook zo? Wordt dit meisje thuis niet begrensd? En is deze moeder echt niet geïnteresseerd in wat haar kind doet op de peutergroep? Of is er iets anders aan de hand? Voordat een kind naar de kinderopvang of naar school komt is er al veel gebeurd… Invullen en aannames… We weten dat het niet zou moeten maar we maken ons er allemaal schuldig aan. En dat terwijl we weten dat een goede communicatie en vertrouwensband met ouders juist zo positief werkt voor de kinderen!
Tips die je helpen om nog meer naast ouders te gaan staan:
- Ga uit van de feiten (wat weet je in plaats van wat denk je?)
- Als je iets niet zeker weet, vraag er naar bij ouders
- Toon oprechte belangstelling
- Bekijk het ook eens vanuit het perspectief van ouders
- Oordeel niet
Week van de Opvoeding
Het is de Week van de Opvoeding. Als professional in de kinderopvang maar ook als leerkracht vorm je samen met ouders de omgeving waarin kinderen opgroeien en worden opgevoed.
Sta deze week eens stil bij de samenwerking met ouders.
Stel jezelf eens de volgende vraag. Hoe goed ken jij de ouders van de kinderen op jouw groep? En wat weet jij van de thuissituatie van een kind? Vraag er eens naar en wees oprecht nieuwsgierig.
Wat is jouw gouden tip?
Deel jij hieronder jouw gouden tip in het contact met ouders? Ik ben benieuwd.